Slavic Rebirth – zespół z Pomorza Gdańskiego grający klasyczny RAC, muzycznie dla wielu fanów ma brzmienie podobne do legendarnego zespołu Honor. W 2013 roku wydał EPkę Supremacy, na którą składają się trzy utwory – Kosovo (Serce Serbii), Konungahela oraz cover utworu szwedzkiego zespołu Ultima Thule – Ojcowizna. Stanowił on preludium do wydanego w roku 2014 albumu o tym samym tytule, na którym znajduje się 11 utworów obracających się tematycznie wokół wątków neopogańskich (Powróć Kołowrocie, Droga Wojownika, Manifest), historycznych (Bitwa Warszawska, Kosovo, Konungahela) oraz antysystemowych. Gan – w 2014 roku wydał debiutancki album Przeklęty Polak, zawierający 12 utworów nawiązujących tematycznie do historii Polski. Koncentrował się na historii okresu II wojny światowej (Generał Maczek i jego pancerni, Westerplatte, Rzeź wołyńska cz. 1 i Rzeź wołyńska cz. 2), patriotyzmie (Słowiański temperament, Ojczyzna) oraz historii Żołnierzy Wyklętych (Rozstrzelana Armia). Gra muzykę Oi!
Sztorm 68 – legendarny zespół grający w klimatach garażowego rocka i RAC, który został reaktywowany po długim okresie absencji, nawiązujący do nurtu narodowo – lewicowego i budzący kontrowersje w środowisku narodowym. W 2013 roku wydał album Gołąbek Pokoju, na który składa się 10 utworów podejmujących tematykę polityczną (W zaciszu gabinetów, Gołąbek Pokoju), walki za ideę (Krzyż, Vive la Muerte) oraz treści rewolucyjnych (Garść Dynamitu). Ptaku – raper powiązany z łódzkim oddziałem Obozu Narodowo – Radykalnego, w 2013 roku wydał płytę NaRa, na którą składa się 12 utworów oraz 6 bonusów. Album porusza różnorodną tematykę, od treści antykomunistycznych (Idzie Antykomuna, Zdrada w Magdalence, Żołnierze Wyklęci), historii Polski powiązanej z dziejami ruchu narodowo – radykalnego (Bereza Kartuska, Historia ONR, Pogrzeb Romana Dmowskiego), na płycie są również utwory takie jak Kosowo jest serbskie, Delegalizacja, Jutro będzie nasze, Nienawiść do policji, oraz słynny hit Spłoną wozy TVNu (związany ze spaleniem wozów transmisyjnych TVN w 2011 roku podczas Marszu Niepodległości). Płytę współtworzą goście związani z polską sceną narodowo – hiphopową tacy jak Kula, Tobellus czy Wuem Enceha.
Wuem Enceha – nacjonalistyczny raper z Warszawy, wydał 2 albumy: Siewca Chaosu (2013) i Radykalna Ofensywa (2014), w których porusza tematykę związaną z życiem ulicy, propaguje sportowy tryb życia i aktywizm uliczny, nawiązuje do historii Polski, nacjonalizmu, antysystemowości, ruchu kibicowskiego oraz sprzeciwia się dążeniom do uczynienia z Polski państwa policyjnego. Na płytach występowali liczni goście związani ze sceną tożsamościową – tacy jak Bokser Enceha, Klipo, Kruk JNF, Marcinek 3Z czy Zbynio ADHD. Patronaty nad płytami wykonawcy obejmują autonom.pl, Droga Legionisty oraz Stadionowi Oprawcy. Zjednoczony Ursynów – zespół hiphopowy z Warszawy, grający od 2003 roku. Głównym frontmanem zespołu jest Sobiepan (Dżambodżet), inicjator tego projektu, który poprzez muzykę o mocnym zabarwieniu patriotycznym, ma docierać do młodego pokolenia Polaków z przesłaniem idei Wielkiej Polski. Jako pierwsi w Polsce poświęcili całą twórczość krzewieniu i pielęgnowaniu patriotyzmu na scenie rap. Zespół wydał trzy nieoficjalne albumy – Zjednoczony Ursynów (2005), Jestem Polakiem (2006) i Triumf (2013) oraz oficjalny album – Królestwo Polskie epizod 1 (2010). Na oficjalny album składa się 18 utworów obracających się wokół tematyki historii Polski, przywiązania do ruchu kibicowskiego (Czarna eLka) oraz codziennych powinności wobec każdego z nas.
Od 2013 roku na terytorium Polski są organizowane dwa festiwale muzyki tożsamościowej – Orle Gniazdo i Jedność to Siła. Od początku środowiska liberalne, lewicowe i postkomunistyczne rozkręcają wokół tychże festiwali negatywną atmosferę oskarżając systematycznie o propagowanie ideologii nazistowskiej, kultu przemocy, nienawiści, handel płytami zespołów ze sceny RAC z lat 90-tych, na których wykonawcy nie kryli sympatii do totalitaryzmów, a także sugerują powiązania niektórych zespołów z organizacjami neonazistowskimi. Zapominają przy tym, że część wykonawców dawno odcięła się od treści promowanych kilkanaście lat temu, a na chwilę obecną muzyka tożsamościowa wychodzi z subkulturowego getta i dociera do coraz większych rzesz polskiego społeczeństwa. Główną tubą propagandową mającą negatywnie oddziaływać na rodzenie się ruchu skupionego wokół tejże muzyki jest Gazeta Wyborcza, która ze względu na swoje jawnie antypolskie i prosyjonistyczne tendencje, powiązania z dawnym systemem komunistycznym, propagowane przez siebie treści jest obiektem drwin i krytyki tak ze strony ruchu narodowego, jak i środowisk opozycyjnych. Pierwsza edycja festiwalu Orle Gniazdo odbyła się w dniach od 28 do 30 czerwca 2013 roku . Zgromadziła około 450 osób z Polski, Węgier, Czech, Słowacji, Francji i Włoch. Wystąpili: All Bandits, Antoni Kamiński, Basti, Beron, Irydion, Nessuna Resa, Nordica, Obłęd, Old Firm, Prawy Prosty, Ptaku, Rete, Rewolta, Stalag, Tormentia, Wilcze Stado i Utolso Vedvonal. W czasie festiwalu uczestnicy mogli posłuchać muzyki i spotkać się z artystami, nabyć wszystkie materiały związane z ideą narodową od ubrań i biżuterii po książki, wziąć udział w konferencjach, prelekcjach czy dyskusjach panelowych, których gośćmi byli działacze ugrupowań narodowych oraz przygotowywać się do aktywizmu sportowego i spotkać się z członkami polskich grup rekonstrukcyjnych. Druga edycja odbyła się w dniach od 3 do 6 lipca 2014 roku w miejscowości Kępa koło Żytna w województwie łódzkim. Wystąpiły następujące zespoły: All Bandits, Basti, Fakaterror, Gan, Hobbit (Włochy), Irydion, Legion Twierdzy Wrocław, Lemovice (Francja), Molot (Białoruś), Nordica, Obłęd, Pozytywka, Ptaku, Randall Gruppe (Czechy), Rewolta, Romantikus Eroszak (Węgry), Rum, Slavic Rebirth, Summer Heroes (Czechy), Wilcze Stado i Zjednoczony Ursynów. W okolicach Ostródy w województwie warmińsko – mazurskim odbyły się natomiast dwie edycje festiwalu Jedność to Siła, kolejno 24 sierpnia 2013 i w dniach 8 – 9 sierpnia 2014 roku. W pierwszej edycji zagrali tacy wykonawcy jak: Ptaku, Basti, Irydion, Rewolta, Nordica, Slavic Rebirth, SPS i Mystherium, w tegorocznej z kolei – Slavic Rebirth, Rewolta, Ptaku, Basti, Nordica, Legion Twierdzy Wrocław, SPS, PWA (Estonia), Obłęd, Irydion, Wilcze Stado, Saubande (Czechy), Zjednoczony Ursynów, Gan i Providenje (Serbia). Patronat nad tymi imprezami obejmują środowiska narodowe, zarówno portale internetowe i media (autonom.pl, Droga Legionisty, Narodowcy.net, Okop Zine), konkretne organizacje (Niklot, Obóz Narodowo – Radykalny, Stowarzyszenie Pamięci Żołnierzy Wyklętych, Duma i Nowoczesność), jak i marki odzieżowe oraz muzyczne (Strong Survive, Radical Design, ProPatriae), co świadczy o skali poważnego zaangażowania w rozwój polskiej sceny tożsamościowej i kładzeniu nacisku na znaczenie propagowanych tego rodzaju treści jako realnej alternatywy wobec powszechnego w muzyce i kulturze popularnej materializmu, konsumpcjonizmu, kultu pieniądza, rozpusty, cwaniactwa oraz wywrotowych treści wygodnych dla systemu. Tyle informacji odnośnie przywołanych przeze mnie zespołów i wykonawców, a także festiwali muzyki tożsamościowej w Polsce organizowanych w formule podobnej do koncertów w krajach zachodnioeuropejskich takich jak Magyar Sziget u naszych madziarskich bratanków czy Boreal Festival we Włoszech. Trzeba też wspomnieć o koncertach organizowanych w wielu klubach na terenie Polski. Ze względów bezpieczeństwa oraz zagrożenia napadami ze strony skrajnie lewicowych bojówek, informacje o koncertach podawane są jedynie za pośrednictwem Internetu, organizatorzy wysyłają do potencjalnych uczestników maile lub numery telefonów w celu skontaktowania się i uzyskania informacji o szczegółach dotyczących koncertu, cenie biletów, miejscu i możliwych udogodnieniach związanych z dojazdem. Polska scena tożsamościowa ma się zatem świetnie, rokuje duże szanse na rozwój i może za pośrednictwem Internetu oraz przyjaznych sobie portali przełamywać barierę popkultury serwowanej przez ogólnopolskie i zagraniczne media. O zasięgu propagowania patriotyzmu, idei narodowej oraz innych bliższych nam wartości, świadczy przede wszystkim różnorodność gatunków muzycznych – przeważają zespoły grające RAC, muzykę metalową i hip – hop, ale nie brakuje też wykonawców grających muzykę neofolkową (Ludola, Dawid Hallmann), akustyczną (Andrzej Kołakowski), a nawet eksperymentującą z różnymi odłamami muzyki (Projekt 1921). Towarzyszy tej muzyce jednak negatywna otoczka serwowana przede wszystkim przez środowiska skrajnie lewicowe, pacyfistyczne i związane z lewicowo –
liberalnymi mediami, które systematyczne oskarżają zespoły o szerzenie ideologii totalitarnych, poszukują na siłę powiązań z organizacjami czy grupami paramilitarnymi o profilu neonazistowskim oraz wyrywają z kontekstu fragmenty utworów pojedynczych zespołów czy wykonawców w celu usprawiedliwiania swoich działań. Co jest bardziej paradoksalne, politrukom z Gazety Wyborczej nie przeszkadza propagowanie postaw antychrześcijańskich czy wychwalanie zbrodniarzy komunizmu przez niektóre polskie i zagraniczne zespoły (m.in. Behemoth, Ska-P,
Rage Against the Machine), ponieważ wg nich to jest korzystanie z prawa do wolności artystycznej.