Celem wstępu i tłumaczenia jest ukazanie wizji budowy narodowego socjalizmu innego od nazistowskich rozwiązań zwolenników Adolfa Hitlera
Otto Strasser urodził się 10 września 1897 roku w Bad Windsheim w Bawarii. W 1914 roku zaciągnął się na ochotnika do wojska. Walczył na froncie zachodnim, gdzie odznaczono go m.in. żelaznym krzyżem. Zakończył wojnę w stopniu porucznika artylerii. Po powrocie do Niemiec, w 1919 roku walczył w jednostkach Freikorps skierowanych do stłumienia Bawarskiej Republiki Rad. W tym samym czasie został członkiem Niemieckiej Partii Socjaldemokratycznej
W 1925 roku postanowił dołączyć do Nardowosocjalistycznej Partii Robotników - NSDAP. Włączył się w działania, których celem była budowa radykalnego ruchu robotniczego w Północnych Niemczech. Współpracował m.in. ze swoim starszym bratem Georgiem Strasserem oraz Josephem Goebbelsem. Brał czynny udział w tworzeniu program NSDAP, gdzie dążył do wyeksponowania elementów socjalistycznych. Przez swój fanatyczny antykapitalizm oraz negatywne nastawienie do biologicznego rasizmu popadł w konflikt z Adolfem Hitlerem i skupionymi wokół niego działaczami. Stanowcza krytyka przyszłego Fuhrera m.in. za współpracę z arystokracją oraz wielkim kapitałem doprowadziła do silnego konfliktu w partii, który ostatecznie okazał się zguby dla braci Strasser.
4 lipca 1930 roku Otto Strasser opuszcza NSDAP, powołując Związek Rewolucyjnych Narodowych Socjalistów (Kampfgemeinschaft Revolutionärer Nationalsozialisten) nazywany Czarnym Frontem (die Schwarze Front). Symbolem organizacji stał się miecz oraz młot obrazujący jedność robotnika i żołnierza.
Po objęciu władzy przez Hitlera Otto Strasser w obawie o własne życie udał się na emigrację do Austrii. Tam prowadził dalszą działalność antyhitlerowską i antykapitalistyczną. Na początku 1934 roku wyjechał do Pragi, gdyż w Austrii co raz liczniejsze poparcie zdobywali zwolennicy NSDAP. W Czechosłowacji spędził 4 lata przewodnicząc zdalnie Czarnemu Frontowi, następnie po Układzie Monachijskim wyemigrował do Berna. Działalność organizacji praktycznie zamarła. W 1939 roku Strasser przeniósł się do Paryża, następnie w 1940 roku uciekł do Portugalii, gdzie dzięki pomocy brytyjskiego wywiadu przeniósł się do Kanady. Zamieszkał w Montrealu, to właśnie tam kontynuował swoją działalność. Po wojnie, w 1955 roku otrzymał zgodę Niemieckiego Federalnego Sądu Administracyjnego na powrót do RFN oraz odzyskał utracone obywatelstwo. Ponownie zaangażował się w działalność polityczną. W 1956 roku założył Niemiecką Unię Społeczną (Deutsch - Soziale Union) . Partia dążyła do budowy „niemieckiego socjalizmu” walczyła o zjednoczenie Niemiec oraz o utworzenie spójnej federacji europejskiej. Zakończyła działalność 25 maja 1962 roku nie zdobywając poparcia społecznego. Otto Strasser próbował swoich sił również na arenie międzynarodowej. Współpracował m.in. z Oswaldem Mosleyem w celu powołania paneuropejskiego ruchu nacjonalistycznego. Jednak spory historyczno – terytorialne skłóciły członków nacjonalistycznej międzynarodówki i doprowadziły do upadku przedsięwzięcia. Mimo ciągłych niepowodzeń Otto Strasser pozostał wierny swojej doktrynie Zmarł 27 sierpnia 1974 roku w Monachium.
Otto Strasser, Czternaście tez Narodowej Rewolucji, NS-Briefe lipiec 1929 rok
Przesłanie Wielkiej Wojny (I wojny światowej – przyp. Tłum.)? Niemiecka rewolucja! To potężna rewolucja dwudziestego wieku, której "wojna światowa" była pierwszym aktem, gdzie wszystkie "pucze", "powstania", "bitwy" stanowią tylko część, wielkiego testu , gdzie przeznaczenie sprawdza i odrzuca różne warianty w celu znalezienia najlepszego rozwiązania.
Na obu poziomach życia – duchowym i intelektualnym - zachodzą potężne zmiany, fragmenty wypowiedzi, rozdrobnione w formie, wypełnione tą samą melodią, zmierzają w kierunku tego samego celu!
Tym celem jest rewolucja niemiecka, rewolucja konserwatyzmu, w którym Wielka Rewolucja Francuska - zwycięstwo liberalizmu, zostanie obalone, oddalone w niebyt! To rewolucja duszy przeciwko umysłowi, nacjonalizmu przeciwko indywidualizmowi, socjalizmu przeciwko kapitalizmowi. W związku z tym chcemy ogłosić przytłaczające w swojej treści:
Czternaście tez Rewolucji Niemieckiej
I
Rewolucja niemiecka odrzuca w obliczu Boga i świata wszelkie obowiązki wobec "traktatów pokojowych" Wersalu i Saint-Germain, układy te oparte są na kłamstwie niemieckiej winy oraz narzucone brutalną siłą. Niemiecka rewolucja wypowiada im nieustanną i fanatyczną wojnę, z uwzględnieniem wszystkich środków, dopóki nie doprowadzi do uchylenia narzuconych traktatów oraz opartych na nich umów.
II
Rewolucja niemiecka głosi wolność narodu niemieckiego w silnym państwie niemieckim, obejmującym wszystkie niemieckie narody Europy Środkowej, od Kłajpedy po Strassburg, od Eupen po Wiedeń. Niemców z ojczyzny, jak i innych terytoriów, które ze względu na swoją wielkość i zdolności, tworzą kręgosłup i serce Europy.
III
Rewolucja niemiecka odrzuca wykorzystywanie obcych ludów i narodów oraz nie chce sprawować nad nimi władzy. Chce nie więcej i nie mniej niż wystarczającej przestrzeni życiowej dla młodego narodu Niemców. Spełnienie tego warunku jest najgłębszym, naturalnym prawem życia, ustanowionego dla wszystkich ludów i narodów, rewolucja niemiecka uznaje decyzję o wojnie jako woli przeznaczenia.
IV
Celem niemieckiej rewolucji jest zebranie wszystkich siły narodu w celu zagwarantowania życia i przyszłość tego narodu. Z wykorzystaniem wszystkich środków, które pozwolą osiągnąć cel.
V
W związku z tym rewolucja niemiecka postuluje wykorzystanie silnej władzy centralnej przeciwko wszystkim, uciążliwym lub niepokojącym organizacjom politycznym, czy religijnym. Scentralizowany naród niemiecki skupi w sobie siły, które wyrastają z tradycji regionalnych i indywidualnych.
VI
Aby realizować zadania państwa, rewolucja niemiecka pozwala na rozwój siłom samorządu zawodowego, które zostały zablokowane, stłumione przez martwy, system liberalny. Pozwoli to na organizację żyjących, profesjonalnych i zawodowych korporacji ponad sztucznym parlamentaryzmem. Rozwinie osobistą odpowiedzialność przywódców nad nieodpowiedzialną anonimową masą.
VII
Rewolucja niemiecka uważa, iż naród niemiecki jest wspólnotą przeznaczenia. Świadomy, że wspólnota losu jest nie tylko wspólnotą w potrzebie, ale także wspólnotą chleba i tym samym spełnia wszystkie wymagania, które wynikają z uznania podstawowej zasady: " Dobro wspólne ponad indywidualne dobra".
VIII
Rewolucja niemiecka odrzuca indywidualistyczny system ekonomicznego kapitalizmu. Obalenie kapitalizmu jest warunkiem koniecznym dla powodzenia rewolucji niemieckiej. Równie zdecydowanie rewolucja niemiecka opowiada się za korporacyjnym systemem ekonomicznego socjalizmu. Uznając zgodnie z wiedzą, że celem każdego systemu gospodarczego jest jedynie zaspokojenie potrzeb narodu, a nie bogactwa i zysku.
IX
Rewolucja niemiecka opowiada się za prawem własności wszystkich do ziemi i zawartych w niej minerałów. Właściciele gruntów są jedynie dzierżawcami i są odpowiedzialni przed narodem i państwem, ponieważ naród jako całość broni swych dóbr.
X
Na podstawie tego samego prawa, rewolucja niemiecka proklamuje prawo wszystkich pracowników do udziału w zysku i zarządzania gospodarką kraju, którą każdy tworzy. Osobisty udział pracownika w zysku, wspólnej własności oraz zarządzaniu nią, jak i kontrolowaniem wzrost produkcji, nauczy go większej odpowiedzialność. Rewolucja niemiecka zna i rozpoznaje osobiste zainteresowania, łączy tę siłę w większe zespoły dla dobra narodu.
XI
Rewolucja niemiecka widzi dobro ludu nie w gromadzeniu dóbr materialnych, ani w nieograniczonej poprawie standardu życia, ale wyłącznie w odzyskaniu i utrzymaniu w zdrowiu tego danego od Boga organizmu - narodu . Tylko w ten sposób naród niemiecki wypełni zadanie powierzone mu przez los.
XII
Rewolucja niemiecka uznaje zadanie powierzone przez przeznaczenie jako pełny rozwój unikalnego charakteru ludowego i dlatego walczy z wszelkimi środkami degeneracji rasowej oraz obcymi wpływami w kulturze, dla ludowej odnowy i czystości kultury niemieckiej. Walka ta ma zastosowanie szczególnie wobec Żydów, którzy w połączeniu z międzynarodowymi siłami masonerii i ultramontanistami, niszczą duszę niemiecką. Wynika to zarówno z ich charakteru, jak i celowości działania.
XIII
Dlatego rewolucja niemiecka walczy również prawem żydowsko- rzymskim na rzecz prawa niemieckiego, które buduje swoją oś wokół pojęcia niemieckiego honoru i świadomie potwierdza nierówność ludzi. Ta niemiecka ustawa uznaje za obywatela wyłącznie towarzyszy ludowych oraz mierzy wszystko dobrem ogółu.
XIV
Rewolucja niemiecka obala świat powstały na ideałach Wielkiej Rewolucji Francuskiej i kształtuje oblicze XX wieku. Jest nacjonalistyczna - przeciw zniewoleniu narodu niemieckiego; jest socjalistyczna - przeciwko tyrani pieniądza, jest ludowa - przeciwko zniszczeniu niemieckiej duszy - wszystko podporządkowuje sprawom narodu. I przez wzgląd na ten naród rewolucja niemiecka nie cofnie się przed żadną bitwą, nie znajdzie się ofiara zbyt wielka oraz nie będzie wojny zbyt krwawej, Niemcy muszą żyć! W ten sposób młodzież poczuje bicie serca rewolucji niemieckiej, które my, żołnierze frontowi widzieliśmy w nadchodzącej przyszłości. Skromni, dumni wybrańcy, walczący, aby wygrać bitwę XX wieku, zobaczyć sens wojny, III Rzeszę!
Tłumaczenie i wstęp do artykułu: Tomasz Kosiński