Dymitr Smirniewski - Harmonia – podstawa myśli ludzkiej

Człowiek w warstwie cielesnej tworzy idealny układ narządów i organów. Wyposażony został w system współistniejących kończyn i układów narządów i organów w organizmie, które pozwalają mu na wypełnianie swoich funkcji życiowych. I choć są podatne na wszelkiego rodzaju zaburzenia, posiadają duże możliwości regeneracji i nie mogą prawidłowo działać poza układem. Człowiek jest idealnym układem życiowym w swojej niedoskonałości.

 

 Nic we Wszechświecie nie jest przypadkowe. Wszechświat jest monogenicznego pochodzenia i z monogenezy stawał się coraz większy tak samo, jak człowiek wyrasta z zarodka lub jak drzewo wyrasta z ziarna. Każda część Wszechświata jest gałęzią monogenezy, monogeneza jest mitochondrium Wszechświata.

 

Człowiek żyje, ponieważ wszystkie właściwości naszej planety niczym puzzle złożyły się w jedną spójną całość pozwalającą na zaistnienie życia. Nasza Ziemia jest zdatna do życia, ponieważ wszystkie warunki jej położenia w Układzie Słonecznym złożyły się w idealną całość, ale też charakter Układu Słonecznego pozwolił na zaistnienie tych warunków. Z kolei Układ Słoneczny istnieje w takim stanie, ponieważ odpowiednia konfiguracja Drogi Mlecznej pozwoliła na zaistnienie Układu Słonecznego w takim stanie, w jakim jest. I choć zdarzają się katastrofy kosmiczne i naturalne, Wszechświat rozumiany integralnie jest spójnym i idealnym układem istnienia w swojej niedoskonałości. Po każdej usterce samoistnie regeneruje i reguluje się.

 

Harmonia jest również immanentną podstawą zdrowej myśli. Jest to podstawa tego, co nazywane jest Tradycją. Harmonię w historii zaburzało absolutyzowanie wartości, które choć są bardzo istotne, istnieją w ramach konfiguracji systemów wartości. I tak absolutyzowanie immanentnych wartości wobec Wszechświata, takich jak państwo (statolatria), naród (skrajne formy nacjonalizmu), rasa (nazizm), rodzina (nepotyzm), klasa (marksizm i kapitalizm), jednostka (liberalny indywidualizm), wspólnota (kolektywizm) doprowadziło do zniekształcenia w dostrzeganiu ich roli. Duchowość panteistyczna, dostrzegająca wyłącznie immanentny aspekt Ducha oferuje okrojoną z transcendencji i Absolutu formę duchowości, która zniekształca Tradycję i zaburza harmonię duchową społeczności ludzkich.

 

Cdn.

 

Dymitr Smirniewski