Grzegorz Ćwik - Manifest etnopluralizmu

Żaden Naród nie funkcjonuje w historycznej, cywilizacyjnej, kulturowej czy etnicznej próżni. Narody, jako wspólnoty organiczne, zarówno składają się z mniejszych elementów, jak i same są składowymi szerszych zjawisk i konstrukcji. Fakt ten w dobie globalizacji nie tylko stał się dla nas oczywisty, ale jest też ostoją naszej postawy światopoglądowej. Nacjonalizm bowiem musi by ideologią świadomą i komplementarną, co rozumiem przez traktowanie wspólnoty narodowej nie jako wyizolowanej wartości i konstruktu, ale jako składową część otaczającej nas rzeczywistości. Naród w tejże rzeczywistości ma swoje miejsce – dla nas jest on najwyższym dobrem doczesnym, punktem wedle którego orientujemy się w swoim życiu i kierujemy w swych wyborach i dążeniach.

Nacjonalizm od momentu powstania w XIX wieku, na fali Rewolucji Francuskiej, przeszedł szereg przemian światopoglądowych i politycznych. Traktować to można zarówno jako dostosowywanie się do sytuacji narodowej, geopolitycznej i ogólnie cywilizacyjnej, jak i jako próbę dochodzenia to prawdy i zrozumienia miejsca Narodu w życiu człowieka. Od koncepcji romantycznych, przez egoizm narodowy, narodową demokrację i nacjonalizm rewolucyjny lat 30-stych, przez okres po 2 wojnie światowej charakteryzujący się powstaniem terceryzmu i Nowej Prawicy, aż do czasów dzisiejszych, w których tworzona przez szereg środowisk idea narodowa otwarcie już stała się paneuropejska – każda prawie dekada i okres historii charakteryzują się swoim ujęciem kwestii narodowej.

Obecnie jako nacjonaliści, Polacy i Europejczycy stoimy wobec wyzwań, które zagrażają zarówno europejskim Narodom, jak i całej naszej kulturze i cywilizacji. Wspomniany paneuropeizm, jak i zrozumienie, że nasi wrogowie (liberalizm, nowa lewica) są wrogami tradycji i normalności na całym świecie, prowadzą nas do konstatacji iż nacjonalizm jest i musi być ideą uniwersalną. Rozumiemy przez to, iż zasady jego odnoszą do każdej społeczności i wspólnoty narodowej, a nie tylko naszej, ewentualnie grupy wspólnot europejskich. Tak rozumiana idea nacjonalistyczna opiera się przede wszystkim na uznaniu faktycznej, a nie multikulturalnej, różnorodności etnicznej i kulturowej, uznając tym samym prawo każdego Narodu do zachowania właściwej mu kultury i wartości.

Stanowisko to sytuujemy naprzeciw globalizmu, promowaniu imigracji i tzw. „asymilacji kulturowej”. Nacjonalizm, którym się kierujemy nie jest ideą szowinizmu, rewizjonizmu czy imperializmu. Nie rościmy sobie prawa do narzucania innym Narodom, szczególnie z innych kultur niż europejska, jakichkolwiek wzorców, norm i zasad. Stoimy za to twardo na pozycji obrony własnej kultury, spoistości etnicznej i cywilizacyjnej, jak i uważamy, że każda wspólnota ma do tego prawo. Nacjonalizm w tym ujęciu jest więc ideą uniwersalną, opartą o wspólnotowo rozumiane prawo do samostanowienia.

Ciasno i wąsko rozumiane pojęcie „egoizmu narodowego”, które wywodzi się z XIX wieku i początków XX nie jest już do pogodzenia z realiami cywilizacyjnymi i klimatycznymi. Egoizm narodowy oparty o rywalizację z innymi Narodami, które także współtworzą cywilizację europejską, na obecną chwilę jest jedynie elementem wspierającym antynarodowe i antywspólnotowe działania lewicy i liberałów. W miejsce konfliktów, historycznych resentymentów i rewizjonistycznych majaków stawiamy współpracę wszystkich bratnich Narodów naszego kontynentu. Celem tego musi być Rekonkwista, a więc odbicie Europy z rąk okupantów. Przez termin „okupanci” rozumiemy tu zarówno okupanta ideologicznego (wspomniana lewica, liberalizm) jak i politycznego (USA, UE, wszelkie międzynarodowe korporacje i siły polityczne). Jednocześnie w pełni zgadzamy się na takie samo funkcjonowanie innych obszarów kulturowych i cywilizacyjnych – nie aspirujemy jako nacjonaliści identyfikujący się z etnopluralizmem do realizowania polityki imperializmu i narzucania innym wspólnotom własnego systemu ideologicznego, religijnego czy polityczno-gospodarczego.

Z tego punktu widzenia największym problemem dla zachowania naszej tożsamości i spoistości etniczno-kulturowej jest imperializm o liberalnym podłożu ideologicznym. Podłożem tym jest oczywiście poza czystą ideą „wolności” także nowa lewica opierająca się na „zdobyczach” Szkoły Frankfurckiej. Głównym propagatorem i nośnikiem takiego imperializmu są Stany Zjednoczone, które w kontekście politycznym uważamy za wroga każdego wolnego lub chcącego uzyskać wolność Narodu. Także szereg międzynarodowych organizacji, które teoretycznie służyć mają współpracy i rozwojowi, de facto stanowi siły niszczące człowieka i jego naturalną przestrzeń funkcjonowania (rodzina, wspólnota lokalna, narodowa, cywilizacyjna). Do organizacji tych zaliczyć można przede wszystkim ONZ, Unię Europejską czy Bank Światowy.

Sensem etnopluralizmu jest uznanie prawa każdej, bez wyjątku, wspólnoty narodowej, etnicznej i cywilizacyjnej za posiadającą prawo do własnej drogi rozwoju, właściwego sobie sposobu życia i ułożenia wewnętrznych relacji i praw według właściwego sobie porządku. Uznajemy także prawo każdej wspólnoty do życia we własnej strukturze geograficznej, tym samym zdecydowanie odrzucając masowy proces imigracji, jak i przede wszystkim kapitalistyczne i imperialistyczne determinanty tegoż.

Manifest etnopluralizmu

Część pierwsza. Naród, wspólnota, tożsamość i świadomość człowieka

1. Za najważniejszą wartość w życiu człowieka i społeczności, które tworzy uznajemy Naród. Interes narodowy, rozumiany jako zbiór wspólnych celów i konieczności dla każdej wspólnoty narodowej uznajemy za najistotniejszy kierunkowskaz rozwoju i funkcjonowania człowieka.

2. Naród to najwyższa forma zorganizowania i funkcjonowania, w ramach której może uczestniczyć człowiek.

3. Naród definiujemy jako naturalna i organiczną wspólnotę opartą o wspólne pochodzenie i przodków (etniczność), kulturę, język, obyczaje, kraj (terytorium), duchowość i mentalność. Nieodłącznym elementem bycia członkiem Narodu jest także poczuwanie się do bycia nim.

4. Narody są obiektywnym faktem społecznym – każdy żyje w określonych grupach i wspólnotach, w tym także w Narodzie.

5. Naród w sposób bezpośredni i pośredni wpływa na naszą tożsamość i świadomość. Terminy te rozumiemy w sposób następujący:

Tożsamość to obiektywne i subiektywne czynniki, które postrzegamy jako płaszczyznę do samoidentyfikacji. Budują nas one jako ludzi w rozumieniu wspólnotowym jak i personalnym. Tożsamość tworzy wszystko, do czego odwołujemy się, gdy zadamy sobie pytanie „kim jesteśmy, kim jestem?”. Tak więc tożsamość jest tworzona przez pochodzenie etniczne, narodowe, regionalne, wyznawaną wiarę, wspólną historię, język, kulturę , tradycję, klasę społeczną, wykształcenie, grupę zawodową, społeczną czy płeć.

Świadomość to sposób w jaki postrzegamy świat, to kategorie poznawcze, przez pryzmat których analizujemy i wartościujemy to co nas otacza i to co jest wewnątrz nas. Świadomość to swoista nakładka na naszą jaźń, która pozwala w uwarunkowany przez tożsamość sposób funkcjonować jako wolny i świadomy człowiek. To naturalny sposób rozumienia siebie i zewnętrznego świata.

Oba te elementy są jednymi z najważniejszych czynników definiujących nas jako ludzi.

6. Tożsamość narodowa składa się z trzech elementów, rozumianych jako kolejne płaszczyzny związane ze sobą integralnie i organicznie.

Tożsamość lokalna (regionalna) – każdy z nas posiada swoją lokalną społeczność opartą o regionalne wzorce i tradycje

Tożsamość narodu – związana z przynależnością do danego narodu. Naród jest rozumiany jako ojczyzna historyczna.

Tożsamość cywilizacyjna – określona przez przynależność swojego Narodu do danego kręgu cywilizacyjnego i kulturowego, jak również etnicznego.

7. Naród rozumiemy i traktujemy jako wspólnotę etniczno-kulturową. Etniczność rozumieć trzeba jako podstawę, element sine que non tożsamości narodowej. Czynnik kulturalny to treść wypełniająca i dopełniająca na wyższym poziomie podstawę etniczną.

8. Czynnik kulturowy jest zdecydowanie ważniejszy niż czynnik etniczny. Nie znaczy to, że może wystarczyć do zdefiniowania tożsamości bez czynnika etnicznego. Oba te elementy muszą współistnieć i ze sobą współgrać, aby można było określić kogoś jako członka danego Narodu.

9. Stwierdzenie powyższe wynika z prymatu ducha (duchowości) nad materią i biologizmem. Kultura, którą wyraża się duchowość danej wspólnoty musi więc ex definitione górować nad czynnikiem pochodzenia.

10. W pełni uznajemy regionalizm, traktowany jak prawo do kultywowania, zachowania i rozwoju lokalnych tradycji i zwyczajów, które stanowią składową część tożsamości narodowej.

11. Naród rozumiemy jako wspólnotę zdecydowanie wykraczającą poza wąsko pojmowaną teraźniejszość. W tym ujęciu Naród to metafizyczna i duchowa wspólnota żywych, umarłych i nienarodzonych.

12. Tak więc wobec przodków posiadamy obowiązki zachowania dorobku naszego Narodu, a wobec naszych potomków przekazania go w jeszcze lepszym stanie, niż sami go otrzymaliśmy.

13. Łączące ludzi więzi to: więzi etniczne, terytorialne, kulturowe, językowe, religijne, płciowe, oraz geopolityczne.

14. Nacjonalizm traktujemy jako ideę uniwersalistyczną. Zdrowe zasady etnopluralizmu pozwolą Narodom na całym świecie żyć w pokoju, harmonii i budować dobrobyt oraz szczęście swego ludu.

Część druga. Etnopluralizm, imigracja, antyimperializm

1. Etnopluralizm rozumiemy jako ideę, wedle której każda grupa etniczna, kulturowa i cywilizacyjna ma prawo żyć na własnej, suwerennej przestrzeni geograficznej. Narody i tworzone przez nie kręgi kulturowo-cywilizacyjne zgodnie z zasadami etnopluralizmu posiadają pełne prawo do suwerennego i niepodległego ułożenia swych ustrojów, praw, zwyczajów i obyczajów, wyznawanych religii i innych elementów funkcjonowania Narodów.
   
   Każdy Naród i każda wspólnota etniczno-kulturowa posiadają prawo do różnicy. Afirmujemy tym samym i wspieramy różnorodność kulturową, rozumianą nie jako liberalny multikulturalizm, ale jako istnienie na naszej planecie obok siebie regionów etniczno-kulturowych, które nie ingerują wzajemnie w swoje systemy ideowe, duchowe, religijne i polityczne, także w terytorium, ale akceptują fakt różnienia się.

2. Każda kultura, cywilizacja i tworzące je Narody mają prawo do swojego terytorium i państwa.

3. Akceptujemy jednocześnie w pełni fakt, że każdy Naród i współtworzony przez niego krąg kulturowo-etniczny dbać będą przede wszystkim o swój własny interes i rozwój.

4. Etnopluralizm stawiamy w opozycji zarówno do liberalnego multikulturalizmu, jak i postkolonialnych mrzonek oraz eurocentryzmu. Ten ostatni traktujemy jako uznanie wartości europejskich za uniwersalne i najlepsze, a przez to właściwe do narzucania innym Narodom i wspólnotom.

5. Odrzucamy imperializm kulturowy, rozumiany jako narzucanie innym Narodom i kulturom swoich wzorców i idei.

6. Narody i współtworzone przez nie regiony etniczno-kulturowe nie są liberalnymi zbiorami zatomizowanych jednostek, posiadających jedynie interesy i cele materialne. Są to przede wszystkim wspólnoty o charakterze organicznym, ze zdecydowanym prymatem elementu duchowego i kulturowego nad etnicznym, który jednak traktujemy także jako integralny i niemożliwy do pominięcia w definiowaniu wspomnianych społeczności.

7. Każda wspólnota posiada pełne prawo do wykształcenia swojego modelu ustrojowego, ekonomicznego, społecznego, rodzinnego, religijnego i każdego innego.

8. Ponadto każda wspólnota ma prawo posiadać właściwe tylko sobie wartości, cele i aksjologiczne podstawy swego funkcjonowania.

9. Ze wszystkich powyższych konstatacji wynika nasz zdecydowany sprzeciw wobec masowych procesów imigracyjnych, polityki multikulturalizmu oraz asymilacji ludzi z różnych regionów etniczno-kulturowych. Postawa taka jest jedyną akceptowalną i logiczną, jeśli zachować chcemy nasze człowieczeństwo, właściwą nam tożsamość, wynikająca z niej świadomość, oraz swoje własne miejsce do życia.

10. Każda wspólnota etniczno-kulturowa jest jedynym dysponentem swego terytorium (regionu) i potrafi w sposób najwłaściwszy dla siebie rozwijać się na tymże terytorium.

11. Odrzucamy jako nierealne, szkodliwe i dehumanizujące tzw. „asymilowanie” grup ludności pochodzących z różnych kręgów etniczno-kulturowych.

12. Najważniejszymi determinantami polityki multikulturalizmu jest dziś idea skrajnego liberalizmu oraz nowa lewica, które negują wszelkie prawo do zachowania swojej kultury, odrębności etnicznej i duchowej.

13. Zjawisko masowej imigracji traktujemy jako szkodliwe dla obu stron: zarówno dla ludności, która dokonuje przemieszczenia się, jak i ludności kraju, do której imigruje ludność opuszczająca swój kraj.

14. Nowa lewica stała się obecnie środowiskiem propagującym nowy imperializm kulturowy, co rozumiemy przez siłowe i realizowane z pozycji poczucia wyższości narzucanie wartości liberalnych, egalitarnych i antytradycjonalistycznych.

15. Najważniejszym i najsilniejszym wrogiem etnopluralizmu i wolności oraz suwerenności poszczególnych regionów etniczno-kulturowych są obecnie Stany Zjednoczone Ameryki. Poprzez realizację polityki podboju militarnego, politycznego, kulturowego i gospodarczego dążą nie tylko do podporządkowania sobie całego świata, ale także jego kulturowej uniformizacji na modłę kultury fast foodu (westernizacja).

16. Celem międzynarodowego kapitalizmu jest zniszczenie faktycznej różnorodności na naszej planecie, i przekształcenie ludzi w konsumentów. Zatarcie kulturowych, etnicznych i religijnych różnic miedzy ludami służyć ma zwiększeniu możliwości kontroli sprawowanej przez międzynarodowy kapitał i organizacje.

17. Warunkiem zachowania kultur jest zniszczenie kapitalizmu i imperializmu (zwł. amerykańskiego) oraz wpływów ideologicznych nowej lewicy.

18. Zdecydowanie odrzucamy jakiekolwiek formy szowinizmu.

19. Sprzeciwiamy się jakimkolwiek formom etnicznego i kulturowego ludobójstwa, bez względu na wykorzystywane metody.

20. Ze wszystkich powyższych ustaleń wynika, iż nacjonalizm nie jest ideą oznaczającą poniżające poczucie wyższości wobec innych, ale przede wszystkim jest to patriotyczna miłość wobec własnego Narodu, Ojczyzny rozumianej zarówno regionalnie jak i cywilizacyjnie, oraz kultywowanie i rozwijanie właściwych tylko sobie wzorców duchowych, kulturowych i etnicznych.

21. Nacjonalizm jako idea uniwersalistyczna jest jedynym światopoglądem, który faktycznie może stać się środkiem walki o uniwersalną sprawiedliwość oraz o zachowanie prawdziwej różnorodności w naszym świecie.

Część trzecia. Imperium Europa

1. Narody europejskie tworzą cywilizację europejską, która jest zwartym i kompletnym regionem etniczno-kulturowym.

2. Podstawowymi i najważniejszymi elementami, które składają się w historycznym ujęciu na europejskie dziedzictwo są: grecka filozofia, rzymska myśl prawna i polityczna, religia chrześcijańska ze swą filozofią i wartością kulturotwórczą, tradycyjne elementy religijne i kulturowe z okresu przechrześcijańskiego.

3. Cywilizację europejską traktujemy jako wcielenie wartości i dziedzictwa indoeuropejskiego.

4. Za jedne z podstawowych wartości indoeuropejskich uważamy: etykę heroiczną, odwagę, męstwo, dążenie do zwycięstwa, pogardę wobec śmierci i tchórzostwa, pierwszeństwo idei (ducha) nad materią, sprzeciw wobec konsumpcjonizmu i apoteozy ekonomii (ekonomizm).

5. Europę jako określony region etniczno-kulturowy traktujemy jako dziedzictwo i własność przynależące tylko i wyłącznie Europejczykom. Odrzucamy zdecydowanie jakiekolwiek roszczenia wobec naszej ziemi, kultury i spuścizny, także tej materialnej. Identyczne zasady traktujemy jako obowiązujące wobec wszystkich innych regionów i kręgów etniczno-kulturowych.

6. Uważamy za normalne i wskazane, że Europejczycy traktować będą swoją cywilizację za najlepsza i najlepiej rozwinięta spośród wszystkich. Akceptujemy także fakt, iż podobne podejście do swojej spuścizny prezentować będą przedstawiciele innych regionów etniczno-kulturowych.

7. Celem naszym, jako nacjonalistów, jest stworzenie Imperium Europa. Rozumiemy przez to solidarną i braterską współpracę Narodów wchodzących w skład kontynentu i cywilizacji europejskiej.

8. Imperium Europa nie oznacza imperializmu wobec innych kultur i wspólnot, ale przywrócenie wielkości, powagi i doskonałości naszemu kontynentowi.

9. Imperium Europa nie traktujemy jako postulatu stworzenia jednego państwa europejskiego, ale jako sojusz suwerennych i niepodległych państw narodowych.

10. Sprzeciwiamy się unifikacji kultury, zwyczajów i tradycji poszczególnych Narodów Europy. Każdy Naród i każdy tworzący go region mają prawo do swojej kulturowej odrębności i wyjątkowości.

11. Celem Imperium Europa jest przywrócenie tradycji europejskiej kultury, filozofii i duchowości na terytorium całego kontynentu, w sposób i formie dostosowanych do wyzwań przyszłości.

12. Imperium Europa dążyć musi do zapewnienia obszarowi naszego regionu etniczno-kulturowego możliwie największej niezależności politycznej, ekonomicznej, kulturowej, militarnej a także technologicznej i energetycznej.

13. Odrzucamy stanowczo szowinizm między europejskimi Narodami, szczególnie ten oparty na historycznych resentymentach.

14. Odrzucamy rewizjonizm zmierzający do wszczęcia konfliktów i wojen między europejskimi Narodami. Obecne granice państw narodowych uważamy za optymalne a próby ich zmieniania, celem przywrócenia minionych status quo za działanie przeciwko solidarności i współpracy Europejczyków.

15. Historia jest integralnym czynnikiem wpływającym na to kim jesteśmy. Uważamy jej poznanie za niezwykle ważne, jednak nie możemy tylko historią i mającymi w przeszłości konfliktami warunkować obecnego naszego postępowania.

16. Nie znajdujemy żadnego usprawiedliwienia dla jakiegokolwiek podsycania nienawiści pomiędzy europejskimi Narodami.

Grzegorz Ćwik